GenderDysphoria.fyi/public/nl/impostor-syndroom.md

date	title	linkTitle	description	preBody	lang	siblings	classes	tweets
2020-01-26T20:41:55.827Z	Impostor Syndroom, maar maak het Trans	Impostor Syndroom	Ben ik echt transgender?	_disclaimer	nl	prev prevCaption next nextCaption /nl/beheerste-dysforie Beheerste Dysforie /nl/ben-ik-trans Ben ik Trans?	gdb	1219963582063968258 1221970265862811650 1153300365355307008 1153300366902960128 1153300368974991361 1153300370631741440 1153300372468801536 1153300374133981186

Impostor Syndroom

{!{

{{import '~/tweet' ids=[ '1219963582063968258' ] tweets=meta.tweets className="hide-reply" }}

}!}

Impostor syndroom (ook bekend als het oplichterssyndroom, bedriegerssyndroom of bedriegersfenomeen. Engels: impostor syndrome) is een psychologisch patroon waarbij een individu twijfelt aan zijn prestaties en een aanhoudende, geïnternaliseerde angst heeft om als een "bedrieger" ontmaskerd te worden.

In het algemeen is de samenleving zeer goed in transgender mensen aan zichzelf te laten twijfelen. We ontvangen talloze subtiele boodschappen gedurende ons hele leven dat het niet normaal is om transgender te zijn en dat iedereen die dat wel is, uitzonderlijk speciaal moet zijn. De obsessie van cisgender media met het "in het verkeerde lichaam geboren" verhaal heeft geleid tot veel onjuiste informatie die door transjongeren wordt geïnternaliseerd. Veel, veel transjongeren groeien op met het idee dat ze eigenlijk niet transgender zijn omdat ze niet weten dat ze een ander gender zijn, maar simpelweg wensen dat ze dat waren. Veel non-binaire kinderen groeien op en voelen dat er iets mis is, maar geloven niet dat ze transgender zijn omdat ze zich niet identificeren als een binaire transgender persoon.

Bovenop dit alles hebben boodschappen die zeggen dat transmensen hun lichaam of geslachtsdelen haten het bewustzijn vervuild, zodat veel mensen die geen fysieke dysforie ervaren (of die denken dat hun dysforie niet sterk is) rondlopen en denken dat ze "niet 'trans genoeg' zijn".

JA, JE BENT WEL TRANS GENOEG

{!{

{{import '~/tweet' ids=[ '1221970265862811650' ] tweets=meta.tweets className="" }}

}!}

Daarbovenop wordt de constante boodschap van transfobische media dat transmensen niet echt hun ware gender zijn en simpelweg proberen anderen te misleiden als een virus geïnternaliseerd. Dit zorgt voor veel zelftwijfel over de echtheid van iemands gender, vooral in het licht van zoveel genderstereotypen. Als je jezelf ziet falen om aan die stereotypen te voldoen, is het heel gemakkelijk om jezelf ervan te overtuigen dat je niet aan je eigen gender voldoet (let op: cis mannen en vrouwen hebben hier ook vaak last van, veel te vaak).

Bovendien lijden veel transmensen door een geschiedenis van transfobisch misbruik aan een beschadigd zelfbeeld en hebben ze vaak al moeite met zelftwijfel. Genderdysforie veroorzaakt ook depressie, wat verder bijdraagt aan die twijfels en ze versterkt. Dit leidt allemaal tot een enorm cluster van zelf-ondermijning, waardoor iemand keer op keer worstelt om hun eigen genderidentiteit te accepteren.

Maar weet je wat... alleen transmensen maken zich zorgen over of ze echt transgender zijn! Een cisgender persoon heeft deze obsessie met hun identiteit niet: ze denken erover na, verwerken het en gaan verder. Als je steeds weer terugkomt op deze gedachten, vertelt je brein je dat je een verkeerde afslag hebt genomen.

De wereld is vol van invloeden die ons doen twijfelen en ervoor zorgen dat we niet buiten de gevestigde sociale orde treden. Dit zijn enkele van de systemen en ideologieën die proberen transmensen te ontkrachten en te voorkomen dat we onszelf ontplooien.

Autogynefilie

{!{

{{import '~/tweet' ids=[ '1153300365355307008' '1153300366902960128' '1153300368974991361' '1153300370631741440' '1153300372468801536' '1153300374133981186' ] tweets=meta.tweets className="oneblock" }}

}!}

Dit patroon werd sterk versterkt in de late jaren 1980 toen de autogynefilie (AGP) theorie van Ray Blanchard veel aandacht kreeg, omdat het bewustzijn rond transgender net begon toe te nemen. AGP is een pseudowetenschappelijke verklaring bedoeld om de bron van de identiteit van transvrouwen te "verklaren" door parafilieën te gebruiken. Blanchard verdeelde transvrouwen op basis van of ze zich aangetrokken voelden tot mannen of vrouwen, terwijl hij tegelijkertijd hun vrouwelijkheid ongeldig maakte. Zijn werk negeerde transgender mannen volledig en hij verwerpt non-binaire identiteiten zonder meer.

Autogynefilie beweert dat heteroseksuele transvrouwen eigenlijk alleen maar homoseksuele mannen zijn die een vrouwelijke uitstraling zoeken om verlangen bij heteromannen op te wekken, en dat translesbiennes eigenlijk heteromannen zijn die zo geobsedeerd zijn door hun verlangen naar vrouwen dat ze een vrouw willen worden om seksuele bevrediging van zichzelf te krijgen.

De theorie van Blanchard hing grotendeels af van het feit dat het zich vrouwelijk presenteren vaak tot seksuele opwinding leidde bij pas begonnen vrouwen in hun transitie. Het merendeel van zijn onderzoeksonderwerpen waren patiënten die voor het eerst hormoontherapie probeerden te krijgen en dus nog erg nieuw waren met het vrouwelijk presenteren.

Ja, het is onbegrijpelijk, maar deze theorie werd jarenlang als geldige psychologie beschouwd. Het verscheen zelfs in studieboeken. Het onderzoek van Blanchard voldeed niet aan wetenschappelijke normen, en zijn gegevens bleken zeer gebrekkig te zijn (hij manipuleerde zijn patiënten en gooide gewoonweg alle gegevens weg die niet pasten bij zijn hypothese). Veel van zijn theorieën zijn gebaseerd op misogynistische opvattingen over vrouwelijkheid, en de man heeft nooit enige cisgender vrouw bij zijn onderzoek betrokken als controlegroep. Je kunt meer lezen over hoe ongegrond de theorie is in het uitstekende essay van Julia Serano Het Pleidooi Tegen Autogynefilie.

Tegen het einde van de jaren 2000 was AGP volledig verworpen door de moderne psychologie, maar de schade was al aangericht. In de ogen van het publiek waren alle transvrouwen perverse fetisjisten. De media-portrettering van transvrouwen weerspiegelde deze houding en verspreidde negatieve beelden verder in het collectieve bewustzijn.

Vervolgens internaliseren transfeminine individuen deze boodschappen en komen ze tot de conclusie dat ze eigenlijk niet transgender zijn, maar gewoon fetisjisten. Het gebeurde bij mij, en het is gebeurd bij bijna elke millennial transvrouw die ik ken die zichzelf als tiener ontdekte.

Je bent geen fetisjist. Het gevoel dat je krijgt als je jezelf als vrouw voorstelt, is gender-euforie.

Patriarchale Onderdrukking

Een veelvoorkomende bron van ongeldigheid voor AFAB mensen is de vermenging van gender met de systematische onderdrukking van vrouwen, vooral onder niet-medisch transitionerende non-binaire mensen. De boodschap van "oh je wilt gewoon geen vrouw zijn vanwege hoe vrouwen worden behandeld" wordt veel te vaak gehoord, en het kan diep doordringen in je onderbewustzijn tot het punt van zelftwijfel. Maar dit houdt niet veel steek, want als je AFAB bent en geen vrouw bent, maakt dat je transgender, en over het algemeen behandelt de maatschappij transgenders slechter dan vrouwen. Dus het idee dat je zou willen transitioneren om systematische onderdrukking te ontvluchten, is een dom concept (en ik heb persoonlijk nog nooit een transpersoon ontmoet die dit heeft gedaan).

De boodschap van het radicale feminisme om vrouwelijke genderrollen te verwerpen, kan het ook moeilijker maken om je eigen gevoelens te begrijpen. "Ben ik echt non-binair, of ben ik gewoon een feministe?" "Ben ik echt een man, of ben ik gewoon een zeer mannelijke lesbienne?". Hiervoor moedig ik je aan om te praten met cisvrouwelijke feministen, vooral lesbiennes. Zij zullen klagen over systemen van onderdrukking en het patriarchaat, maar de problemen zijn allemaal extern, en ze willen vrouwen zijn. Zelfs butch lesbiennes willen vrouwen zijn, maar gewoon op een andere manier dan de mainstream vrouwelijkheid.

Dan heb je nog het probleem van mensen die denken dat non-binair zijn betekent dat je androgyn moet zijn, en dat androgyn zijn betekent dat je minder vrouwelijk moet zijn. Vrouwelijke non-binaire personen zijn geldig! Het is oké als je je borsten niet wilt verwijderen. Het is oké als je van je rondingen houdt. Het is oké als je het niet erg vindt om met "zij/haar" aangesproken te worden. Dat maakt je niet minder transgender.

Als je het gevoel hebt dat je geen binaire vrouw bent, dan ben je geen binaire vrouw. Cisgender vrouwen ervaren deze afstand niet.

Giftige Mannelijkheid (Toxic Masculinity)

Mannelijk toegewezen kinderen worden overladen met boodschappen over hoe het is om "een man te zijn". Er zijn zo weinig voorbeelden van positieve mannelijkheid in populaire media, en AMAB mannelijke non-binaire personen worden ook zo vaak weggelaten in de transgender representatie dat het heel eenzaam kan voelen om een genderqueer man te zijn. AMAB non-binaire personen worden vaak ofwel samen met homo cis mannen gegroepeerd of als transvrouwen behandeld.

Je kunt gewoon genderqueer zijn! Jouw identiteit is geldig!

Transmedicalisme

Deze raakt iedereen. Transmedicalisme (ook wel Truetrans genoemd) is een transgender ideologie afgeleid van de Harry Benjamin-schaal (rangen 5 en 6). Het probeert de pre-WPATH-regels te versterken, waarbij intense fysieke dysforie wordt vereist, medische transitie wordt geëist en vaak alle non-binaire identiteiten ongeldig worden verklaard. In de kern is transmedicalisme een supremacistisch concept, waarbij binaire transmensen boven de behoeften van elke andere genderidentiteit worden verheven, en het is een reactie tegen de uitbreiding van de transgenderidentiteit. Ze willen meer toegangscontrole dan we nu hebben, keuren enbies die het transgender-label gebruiken af, en zien liever dat minder mensen behandeling krijgen voor hun genderdysforie.

Om het kort te zeggen, veel transmedicalisten haten het dat de nieuwe generatie het "zo gemakkelijk heeft", ondanks het feit dat velen van hen zelf deel uitmaken van die generatie. Deze ideologie begon bij ontevreden oudere transgenders, maar heeft zich inmiddels verspreid naar andere binaire individuen, vooral onder jonge transmannen.

Als de eerste blootstelling van een transpersoon aan transgender-zijn van een transmedicalist komt, kan dit hun zelfacceptatie ernstig ondermijnen en hen nog verder in de kast duwen. Transmeds staan erom bekend mensen daadwerkelijk te vertellen: "Nee, je bent niet transgender."

Geloof deze leugens niet. Het zijn pesttactieken die expliciet zijn ontworpen om iemands pijn te bagatelliseren en af te doen voor zelfgenoegzaamheid.

Er zijn verwante kwetsende concepten die een transpersoon kan internaliseren, waarbij transitie wordt gezien als een lijst met vereiste handelingen. Een dergelijk idee is de overtuiging dat een persoon niet kan verwachten dat hij correct wordt aangeduid met de juiste voornaamwoorden of zelfs mag klagen over verkeerde aanspreekvormen zolang ze hun genderaanduiding niet hebben gewijzigd. Met andere woorden, een juridisch geconditioneerd respect voor voornaamwoorden, of translegalisme. Niet alleen kan het wijzigen van een genderaanduiding een gecompliceerd, langdurig proces zijn, niet alleen kunnen sommige mensen zich niet veroorloven om zichzelf te outen door het te proberen, maar de meeste landen zouden zelfs geen genderaanduiding buiten het binaire gender toestaan. Translegalisme overtuigt een persoon ervan dat ze misgendering verdienen vanwege hun ID.

Trans-Exclusionair Reactionair Feminisme / Genderkritische Beweging / Gender Essentialisme

Gender Essentialisme is het geloof dat er aangeboren kenmerken zijn aan iemands bestaan die zijn afgeleid van de geslachtsorganen waarmee de persoon is geboren. De TERF (Trans-Exclusionary Radical Feminism) en GC (Gender Critical) ideologie is voortgekomen uit de lesbische separatistische beweging van de tweede feministische golf en ontkent volledig het bestaan van transgenderbiologie en non-binaire identiteiten. De beweging is grotendeels overgenomen door rechtse reactionairen, racisten en homofoben, en wordt nu gesteund door evangelische christelijke organisaties.

Deze mensen zullen alles doen om jouw bestaan te ontkrachten. Geef ze geen aandacht.

Genderabolitionisme / Postgenderisme

Postgenderisme is een transhumanistische filosofie die voortkomt uit het radicale feminisme en stelt dat gender meer kwaad dan goed veroorzaakt en ernaar streeft om het uit onze samenleving te elimineren. Oude TERFs grepen GA (Genderabolitionisme) aan als reden waarom transmensen niet zouden moeten bestaan. Deze trans-exclusionaire fractie van gender abolitionisme gelooft dat alle gender een constructie is en dat iedereen die zich sterk verbonden voelt met een binaire genderidentiteit ofwel kwaadaardig genderstereotypen verspreidt ofwel onwetend systematische indoctrinatie volgt. Ze geloven niet in het bestaan van genderdysforie en zullen proberen degenen die het ervaren te ontkrachten.

Let op, dit gaat NIET over transmensen die zich identificeren als postgender of over genderabolitionisme als geheel. Dit gaat specifiek over het misbruik van deze concepten door TERFs.